Ome Willem.

Zoekend naar een goede opening van ons wedstrijd verslag kwam ik op de KNVB site de volgende zinnen tegen.
"Als scheidsrechter leid je het duel in goede banen. Daardoor kunnen de spelers en toeschouwers zich concentreren op waar het allemaal om draait: lekker voetballen"

Laten we deze zin ontleden en dan bij het einde beginnen. Lekker voetballen, is eigenlijk de enige reden waarom we elke zaterdag bij elkaar komen. De rotgeintjes en de kouwe pilsjes daar gelaten. Elke zaterdag is het weer klagen dat we te vroeg aan wezig zijn of een keeper die te laat is, of een aanvoerdersband die weg is. Eigenlijk klagen we over van alles maar eigenlijk is de man in het zwart nooit de sigaar. De scheids blijft eigenlijk altijd buiten beschouwing. Behalve vandaag. De uit wedstrijd tegen bodegraven 1 stond op het programma.

Enig speurwerk op internet leverde wedstrijdverslagen op van teams die vorig wedstrijden al tegen deze tegenstander hebben gespeeld. Benadeeld door de scheids, thuis fluiter enzovoorts waren veel terug kerende termen. Omdat ik vorig jaar er niet bij was ging ik redelijk blanco de wedstrijd in. De beste man staat er ook op zijn vrije zaterdag voor ons te fluiten. Of zoals de KNVB zin zegt de wedstrijd in goede banen te leiden.

Maar al na 2 minuten was het raak. De directe tegenstander van timon maakte opzichtig hands en nam de bal mee. Scheids constateert, fluitje naar de mond en ... Doorspelen!!! Timon moet snel een dextro nemen voor de suiker want al zijn meters schieten uit en de scheids, die gaat er vol tegen in natuurlijk, dit is waar we op uit zijn. Nummer 2 is vanaf nu de vijand. Iets wat wel degelijk een goede beslissing is van de scheids want timon is nou eenmaal een hele vuile verdediger.

Het is een leuke start van de wedstrijd. De tegenstander is prima, en er word fair en vrolijk gevoetbald. Over en weer vallen de goals. Vallen is een slechte woordkeus. Na een tweede handsbal van bodegraven in de 16 hetzelfde ritueel scheids constateert, fluitje naar de mond en ... Doorgaan want het moet natuurlijk in goede banen worden geleid zodat de spelers kunnen genieten van het spel. Ondertussen hebben we achter gestaan met 1-0 door de verkeerde handschoenen van de keep. Komen we snel tot de 1-1 en 1-2 door een magistraal vlammend schot van Bart. Lang kon er niet genoten worden want er werd snel ingegrepen door de scheids die ditmaal wel hands constateerde, fluitje naar de mond en penalty voor bodegraven. Eze word op sublieme wijze door de gladde handschoenen van MPU eruit gehaald. Wat een euforie! Maar echt lang kon er niet genoten worden. Na de gelijkmaker en de geweldige pegel op onze captens hoofd John konden we met 3-2 de kleedkamer in.

In de rust gebeurde iets wat werkelijkwaar op alle Nederlandse televisie zenders tot een waar kijkcijferkanon zou leiden. De keep ging rustig naar de man in zwart toe. En probeerde enigszins een gesprek aan te gaan. Vanaf buiten zag ik het hoofd van de scheids roder en roder worden. Iets wat te vergelijken is met een brandweerman die naar zijn laatste brandje rent. Wat een schouwspel. Door mijn nieuwe positie in de deuropening van de kantine kon ik het gesprek waar nemen. Evens als het speeksel en de uitpuilende ogen van de scheids. Precies zoals ik ome Henk altijd voorgesteld had. Waar haal je het lef vandaan om hierheen te komen. Ik weet precies wat er bij jullie in woerden is gebeurd en da vergeet ik niet. Ik heb heb het zelf gezien en gehoord. Met een grote brede glimlach moest ik onze keep weghalen van dit natuurgeweld. Kom post laat m nou maar. En jou krijg ik ook nog wel nummer tien hoorde ik en de glimlach was er weer van oor tot oor.

Wat zal de beste meneer in de weg zitten? Vind de man het in goede banen leiden van de wedstrijd en het plezier van de spelers niet belangrijk vinden? Wil deze man dan niet leuk voetbal zien? Is het niet fijner voor hem om lekker in de zon naar een wedstrijd te kijken. Ik weet t niet de tweede helft begint ook. Maar niet voordat Beus z'n hete thee over z'n tollie heen heeft gegooid.

De tweede helft begint leuk maar al snel is te merken dat we, als het zo moet, eigenlijk helemaal geen zin meer hebben in deze pot. Het is dweilen met de kraan open. We weten toch wel dat er naar verlies gefloten wordt. We lanterfanteren een beetje aan, proberen er nog wat van te maken. Maar als Raoul door midden wordt gezaagd

en Ronald nog maar net de kwakkies speeksel kan ontwijken van the man in black omdat hij over vorig jaar begon, wilde we maar een ding. Een einde van deze pot. Uiteindelijk wordt het 6-2. Niemand die er om rouwt, niemand die denkt we zijn zoek gespeeld, iedereen denkt: Lekker een pilsie drinken. Bodegraven heeft drie punten en beginnen vrolijk aan de baco’s in de zon. De scheids loopt met zijn borst vooruit het veld af, waarschijnlijk met de gedachte die khadaffi ook heel lang had: Ik ben oppermachtig ik ben onoverwinnelijk, niemand kan mij wat maken.

Maar helaas ook aan Khadaffi kwam een eind, net zoals aan deze gedachte. Want nu komt het mooie. Wij hebben niet verloren we konden niet eens winnen. Wij hebben in de rust gezegd we laten ons niet gek maken. En dat hebben we ook zeker niet gedaan. We vonden het treurig dat we vandaag niet met de drie punten naar huis konden. Het is alleen verschrikkelijk jammer dat wij, zoals in de KNVB zin staat, niet lekker hebben kunnen voetballen. Iets wat we eigenlijk elke week willen doen het liefst met winst en soms met verlies. Het lag niet aan Bodegraven en niet aan ons…

Hopelijk staat Willem volgend jaar met een pilsje in zijn hand te kijken hoe de scheidrechter het duel leidt in goede banen, zodat de spelers en toeschouwers zich kunnen concentreren op waar het allemaal om draait: LEKKER VOETBALLEN!!!